Wanneer voelde jij je echt eenzaam?

Eenzaamheid bij chronische pijn kent vele vormen. Voor mij was eenzaamheid het meest aanwezig afgelopen zomer, toen ik in het ziekenhuis lag terwijl het leven van anderen gewoon doorging. In het begin komen er wel nog mensen op bezoek, maar na enkele weken niet meer. Sociale media zijn voor mij absoluut niet helpend
tegen eenzaamheid. Je ziet je vrienden genieten van festivals en doorgaan met hun leven, terwijl jij daar ligt. Er is ook een diepere vorm van eenzaamheid: het gebrek aan begrip en erkenning. Ik kan nu wel praten met lotgenoten, maar niemand heeft exact dezelfde situatie of pijn. Het gevoel dat niemand écht begrijpt wat je doormaakt, maakt dat je je nog meer afgezonderd voelt. De grootste eenzaamheid komt voor uit het feit dat er niemand is die kan zeggen “Ik snap je volledig.”.
Veel mensen denken dat eenzaamheid komt doordat wij als pijnpatiënt veel thuis zitten, maar het is het onbegrip die het zwaarste weegt.