Patiënten willen van hun pijn verlost worden, liefst zo snel mogelijk. Sommige onderzoeken stellen pijnstillers steeds meer ter discussie. Een Canadees onderzoek over acute rugpijn associeert zelf het gebruik van NSAIDS met pijnchroniciteit.
Lage rugpijn is een van de meest voorkomende chronische ziekten. Zittende beroepen, gebrek aan beweging, overgewicht, overmatig gebruik van schermen verergeren de problematiek. In het begin zijn er vaak acute pijnaanvallen, die meestal met medicijnen worden behandeld. Patiënten krijgen pijnstillers om de mobilisatie te versnellen en hun te beschermen tegen chroniciteit. NSAIDS en soms steroïden worden gebruikt.
Onlangs benadrukte Dr. Kris Van Der Mieren, sportarts, o.a. bij Belgian Cycling, dat ontstekingsremmers het natuurlijke genezingsproces blokkeren: “Ontsteking is de eerste fase van genezing: het ruimt de aangetaste weefsels op maar geeft pijn. Een ontstekingsremmer bestrijdt ze maar stopt ook de opkuis.”
Een Canadese studie, geleid door Luda Diatchenko (universiteit Mc-Gill in Montreal), over acute rugpijn geeft hem gelijk en gaat zelf verder: acute lage rugpijn leidt tot een ontstekingsreactie in het lichaam, die genezing kan bevorderen en chroniciteit kan voorkomen. Het zet dus wat vraagtekens bij gangbare therapeutische concepten die snelle pijnverlichting zoeken.
De onderzoekers onderzochten bloedmonsters van 98 mensen die last hadden van acute lage rugpijn, van wie de helft na 3 maanden hersteld was, terwijl de andere helft nog steeds last had van pijn. In het eerste examen waren er geen verschillen tussen de twee groepen. In het tweede onderzoek werden meer dan 1.700 genen anders tot expressie gebracht.
Een meer gedetailleerde analyse toonde aan dat de verschillen vooral de neutrofiele granulocyten beïnvloedden. Ze maken deel uit van het aangeboren immuunsysteem en worden geactiveerd in de acute fase van weefselbeschadiging. Ze zijn een belangrijk onderdeel van de ontstekingsreactie waarvan wordt aangenomen dat deze optreedt bij acute lage rugpijn. Een routeanalyse bevestigde dat herstel van lage rugpijn inderdaad te wijten was aan een afname van de ontstekingsreactie.
De onderzoekers vonden dezelfde veranderingen bij een tweede groep patiënten met craniomandibulaire disfunctie, een chronisch pijnsyndroom van de kaakgewrichten. Deze bevindingen suggereerden dat behandeling met ontstekingsremmende geneesmiddelen zoals NSAIDS of steroïden het herstel van de lage rugpijn zou kunnen belemmeren, zelfs als ze in eerste instantie de symptomen verlichten.
De wetenscheppers onderzochten deze hypothese bij muizen, waarbij ze een pijnreactie opwekten door de heupzenuw te vernauwen of door Freund-adjuvans (een emulsie van gedode ziekteverwekkers) of zenuwgroeifactor te injecteren. Onbehandeld, herstelden de dieren geleidelijk van de pijn. Onder behandeling met dexamethason of diclofenac hield de pijn aan. De duur van de pijn werd ook verlengd wanneer de muizen werden behandeld met een antilichaam dat de neutrofiele granulocyten blokkeert.
Onderzoekers uit Sydney hebben het effect van NSAIDS en placebo bij patiënten met acute rugpijn vergeleken. Acuut werd gedefinieerd als pijn gedurende 6 weken. Ze studeerden 98 gerandomiseerde onderzoeken met 69 geneesmiddelen (NSAIDS, paracetamol, opioïden, anticonvulsiva, spierverslappers en corticosteroïden) of combinaties bij 15.134 deelnemers. Ze meten de intensiteit van de pijn op een schaal van 0 tot 100 aan het einde van de behandeling. Vergeleken met placebo bereikten spierverslappers, NSAIDS in combinatie met spierverslappers een lage score: de pijnintensiteit werd gemiddeld met 26 punten verminderd.
Een andere Australische meta-analyse gaat dezelfde richting in. Voor acute rugpijn was het bewijs niet doorslaggevend in 10 niet-farmacologische en 10 farmacologische behandelingen. Steroïde-injecties en paracetamol bleken niet effectief bij acute lage rugpijn.
Bron: Pascale Pierard • MediQuality