Ontspannen. Iets wat we in deze maatschappij ongetwijfeld veel te weinig doen.
Zoals ik eerder al zei, is ontspannen ook voor mij altijd al iets heel moeilijks geweest.
Als kind en tiener zat ik nooit stil, want stilvallen was niet goed voor mijn steeds te actieve gedachten.
Stilvallen was niet goed voor mijn steeds te actieve gedachten.
Toen ik ouder werd en het duidelijk was dat ik met een eetstoornis kamp en Fibromyalgie heb, was ik verplicht te leren omgaan met “stilvallen”. Ik werd verplicht activiteiten te zoeken die me fysiek niet uitputte op de momenten dat ik eigenlijk al enorm vermoeid was.
Gaandeweg leerde ik dingen die je kon doen ter ontspanning. Zo heb ik geleerd dat ik lezen eigenlijk super fijn vind.
Lezen is iets dat ik als kind graag deed vlak voor het slapen bijvoorbeeld, of tijdens een autorit. Maar dat heb ik heel lang verwaarloosd doordat mijn drukke planning en de steeds hoge verwachtingen naar mezelf toe, het niet toelieten de tijd ervoor te nemen. Tijdens de periode dat de chronische pijn werd vastgesteld, had ik heel vaak de concentratie niet meer om te lezen. Soms was ik zo vreselijk moe, dat het enige wat ik nog kon was neerliggen en slapen. Hetzelfde had ik op een gegeven moment zelfs met series en films. Ik was zo uitgeput dat de combinatie Engels gesproken series en de Nederlandse ondertitels eronder, niet meer doordrongen tot in mijn brein. Het heeft heel lang geduurd vooraleer daar verandering in kwam.
Soms was ik zo moe, dat het enige wat ik nog kon was neerliggen en slapen.
Tijd voor jezelf
Intussen weet ik dat ‘tijd maken voor jezelf’ het allerbelangrijkste is voor ons mentaal en fysiek welzijn. En eigenlijk leer ik daar nu ook oprecht van te genieten. Wanneer ik even tijd heb tussen twee afspraken door, zal ik sneller geneigd zijn om me neer te zetten met mijn boek.
In de maatschappij van vandaag moet je niet wachten tot je planning het toelaat om te ontspannen, want echt toelaten zal die het nooit.
Daar moet je zelf voor kiezen.
Nu kan ik wel genieten van series kijken, want dat is voor mij het moment dat mijn aandacht gevestigd wordt op iets anders dan mijn eigen gedachten. Hetzelfde bij lezen, je wordt mee gezogen in het verhaal en je hoeft even niet stil te staan bij jezelf. Een soort gezonde vlucht, noem ik dat. 😉
’t Blijft altijd een balans vinden tussen inspanning en ontspanning, wanneer je kampt met chronische pijn wordt het vaak aangeraden voldoende te bewegen, bij een eetstoornis wordt het juist afgeraden. De combinatie van de twee zorgt bij mij heel vaak voor verwarring. Mijn eetstoornis gunt me juist helemaal geen rust, terwijl ik bij de pijnen vaak wel zoek naar de meest comfortabele houdingen, manieren om de pijn draagbaar te maken. Het is en blijft een moeilijke oefening maar ik blijf zoeken.
Mijn boodschap voor jou; Sta jezelf toe om te zoeken wat jij zelf graag doet. Maak tijd om de ‘pauzeknop’ in te drukken, want geloof mij, ‘t is soms nodig!
Bij deze nog eens wat vragen waar je misschien zelf eens kan bij stilstaan:
- Wat betekent ontspanning voor jou?
- Maak jij voldoende tijd voor jezelf en wat je graag doet?
- Vind jij de juiste balans tussen inspanning en ontspanning?
