ZOMER
Het is juli en dat betekent dat de zomervakantie is begonnen. Twee of zelfs drie maanden ‘vrijheid’, in hoeverre je je vrij kunt voelen in een ziek lichaam. Voor sommigen zal deze vakantie een duidelijke start hebben, dan denk ik aan de studenten die vrij zijn van de examens en de vakantie welkom is om even op te laden. Voor anderen die dagelijks thuis zitten, verandert er misschien helemaal niet zoveel. Hoe dan ook, de zomermaanden kunnen best uitdagingen met zich meebrengen. Ondanks dat het warme zonnetje voor velen deugd doet, veroorzaakt het bij mij extra symptomen (loom gevoel, gewrichtspijn, brain fog…). Vroeger kon ik uren zorgeloos genieten van de zon, nu moet ik waakzaam zijn – zeker als er een hittegolf is. Hoe voelt de zomer voor jou aan? Is de zon en warmte meer dan welkom of is het eerder herkenbaar dat je dient op te letten?
TIJD
Een andere uitdaging die ik tegenkom is hoe ik mijn tijd invul. De zomer staat vol gepland met dingen voor ‘gezonde’ mensen, zoals reizen die vrienden maken, de vele festivals die je hoort of ziet op socials, evenementen waar je niet bij kunt zijn… De vakantieperiode is daardoor eerder een pijnlijke periode geworden, vol herinneringen aan wat niet (meer) mogelijk is. Vroeger ging ik heel graag naar festivals, dus de festivalzomer is voor mij daarom het meest confronterend. Doordat ik jaar na jaar niet meer mee kon, word ik ook niet meer meegevraagd. Dit blijft pijnlijk en doordat je nergens bij kunt zijn, brengt het ook een heel eenzaam gevoel met zich mee. Als deze diepe eenzaamheid herkenbaar is voor jou, dan geef ik je bij deze een virtuele knuffel 🙂
Nu is het zoeken naar hoe ik mijn eigen zomervakantie invul. Ik zoek naar kleine haalbare dingen om toch dat vakantiegevoel te ervaren. Nu ik verhuisd ben, woon ik maar op een halfuurtje rijden van de zee. Op een warme zomeravond naar de kust gaan staat dus zeker op de planning. Dat plannen is op zich ook leuk omdat je dan iets fijn hebt om naar uit te kijken. Verder is het dag per dag kijken wat haalbaar is. Sommige dagen lukt het me goed om in te schatten wat mogelijk is en op andere dagen ben ik net iets te optimistisch en dien ik achteraf te bekomen. Een herkenbaar gevoel waarschijnlijk?
KLEINE GELUKJES
Omdat grote vakantieplannen vaak niet mogelijk zijn in een ziek lichaam, zoek ik naar kleine gelukjes. Festivals en verre reizen kan ik voorlopig even vergeten, wat heel jammer is. Maar ik probeer de dagen in te vullen met kleine dingen die mij geluk brengen of een gevoel van voldoening geven. Zo heb ik een week geleden kruiden gezaaid. Een beetje laat voor de tijd van het jaar, dus hopen dat ze toch nog willen groeien. Normaal zaai ik ze al in april, maar met een chronische ziekte leven betekent dat je niet altijd alles kunt doen wanneer je wilt. Dat is best frustrerend. Toch probeer ik de dagelijkse kleine gelukjes te zoeken, zoals nu: het is me gelukt om een aantal kruiden te zaaien. Wanneer de kruiden zullen groeien, zal het me opnieuw geluk brengen en wanneer ze klaar zijn ook (dan kan ik ze verwerken in zomerse maaltijden). Kruiden zaaien is in dat opzicht een groot gelukje dat kleine gelukjes zal blijven geven voor een tijdje. Maar het hoeft niet zo groot te zijn, ik kan enorm genieten van het knuffelen met mijn kat, een ijsje eten, de avondzon die soms een prachtig kleurenpalet geeft, mijn favoriete muziek opzetten, een verfrissend drankje drinken op een warme dag… Alles wat je kunt beleven op een fijne manier telt voor mij als een klein gelukje.
Wat zijn jullie kleine gelukjes?
Vele zomerse groetjes,
Kim
